20 stycznia 1942 odbyła się Konferencja w Wannsee (Berlin). Spotkanie najwyższych rangą niemieckich nazistowskich urzędników, pod przewodnictwem Reinharda Heydricha, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy w willi przy Grosser Wannsee 56/68 w Berlinie. To tam omówiono szczegóły realizowanego już wcześniej przez nazistowskie Niemcy planu całkowitej zagłady ludności żydowskiej (np. od grudnia 1941 w obozie Kulmhof wykorzystywano spaliny samochodowe do zabijania więźniów), zwanego eufemistycznie „ostatecznym rozwiązaniem kwestii żydowskiej” (niem. „Endlösung der Judenfrage”). Wbrew obiegowym sądom konferencja ta nie była więc istotnym zwrotem w planach eksterminacji Żydów. Jej znaczenie polega jedynie na tym, że rozstrzygnięto wtedy o losie osób mieszanych rasowo, a także przesądzono kwestie koordynacji działań różnych resortów i innych instytucji państwowych w planie metodycznego zgładzenia dużej grupy etnicznej.