(Łk 10,33–34)
Fragment podkreślony przez Józefa lub Wiktorię Ulmę
Fragment podkreślony przez Józefa lub Wiktorię Ulmę
„Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go”
na zdjęciu: WIKTORIA ULMA, JÓZEF ULMA
Basia Rosenberg z Przeworska, wpis do dzienniczka pod datą 2 IX 1939 r.
„Wojna. Mówiono ciągle o tym, a jednak nikt nie wierzył, że wybuchnie. (…) Nerwy mam naprężone. Nie wiem, jak ja to przetrzymam. Ludzie uszczelniają okna, każdy chce się bronić, a nie wie jak. O Boże! Zlituj się nad nami. Co będzie dalej…”.
na zdjęciu: Ruch uliczny na drewnianym moście na Sanie. Przemyśl, 1939 – 1945.
Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego
Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego
Edward Szpytma z Markowej
„W dni pogodne, bez deszczu (…) widać było smugi dymu, to Żydzi-wygnańcy palili ogniska, grzali się, piekli ziemniaki. Taki widok przed wojną kojarzył się z miłym spędzaniem wolnego czasu, ale teraz te wieczory to nie była zabawa, ale konieczność życiowa, to była codzienna walka o przetrwanie”.
na zdjęciu: Markowa, zdjęcie wykonane przez Józefa Ulmę.
Zbiory Władysława Ulmy
Zbiory Władysława Ulmy
Abraham Segal – ocalony
„On siedział ze mną, uczył mnie pacierza, dał mi książkę modlitewną, żebym się nauczył »Ojcze nasz… któryś jest w Niebie… (…) i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom…«”.
na zdjęciu: Bar micwa Abrahama Segala, Praga, grudzień 1945 r.
Zbiory Abrahama Segala.
Zbiory Abrahama Segala.