(Łk 10,33–34)
Fragment podkreślony przez Józefa lub Wiktorię Ulmę
Fragment podkreślony przez Józefa lub Wiktorię Ulmę
„Pewien zaś Samarytanin, będąc w podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go”
na zdjęciu: WIKTORIA ULMA, JÓZEF ULMA
Basia Rosenberg z Przeworska, wpis do dzienniczka pod datą 2 IX 1939 r.
„Wojna. Mówiono ciągle o tym, a jednak nikt nie wierzył, że wybuchnie. (…) Nerwy mam naprężone. Nie wiem, jak ja to przetrzymam. Ludzie uszczelniają okna, każdy chce się bronić, a nie wie jak. O Boże! Zlituj się nad nami. Co będzie dalej…”.
na zdjęciu: Ruch uliczny na drewnianym moście na Sanie. Przemyśl, 1939 – 1945.
Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego
Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego
Edward Szpytma z Markowej
„W dni pogodne, bez deszczu (…) widać było smugi dymu, to Żydzi-wygnańcy palili ogniska, grzali się, piekli ziemniaki. Taki widok przed wojną kojarzył się z miłym spędzaniem wolnego czasu, ale teraz te wieczory to nie była zabawa, ale konieczność życiowa, to była codzienna walka o przetrwanie”.
na zdjęciu: Markowa, zdjęcie wykonane przez Józefa Ulmę.
Zbiory Władysława Ulmy
Zbiory Władysława Ulmy
Abraham Segal – ocalony
„On siedział ze mną, uczył mnie pacierza, dał mi książkę modlitewną, żebym się nauczył »Ojcze nasz… któryś jest w Niebie… (…) i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom…«”.
na zdjęciu: Bar micwa Abrahama Segala, Praga, grudzień 1945 r.
Zbiory Abrahama Segala.
Zbiory Abrahama Segala.
KALENDARZ
12 MAJA 1943
Samobójstwo Szmula Zygielbojma, członka Rady Narodowej RP w Londynie
„Śmiercią swoją pragnę wyrazić najsilniejszy protest przeciw bierności, z którą świat przygląda się i dopuszcza do zagłady ludu żydowskiego. (…) ponieważ nie mogłem nic zrobić za życia, przyczynię się może przez moją śmierć do tego, by załamała się obojętność tych, którzy mają możliwość uratowania, być może w ostatniej chwili, pozostałych jeszcze przy życiu Żydów polskich”.
„Śmiercią swoją pragnę wyrazić najsilniejszy protest przeciw bierności, z którą świat przygląda się i dopuszcza do zagłady ludu żydowskiego. (…) ponieważ nie mogłem nic zrobić za życia, przyczynię się może przez moją śmierć do tego, by załamała się obojętność tych, którzy mają możliwość uratowania, być może w ostatniej chwili, pozostałych jeszcze przy życiu Żydów polskich”.