Powołana przy Delegaturze Rządu RP na Kraj „Żegota” była jedyną w całej okupowanej przez Niemcy Europie organizacją państwową utworzoną po to, by ratować Żydów.  Szacuje się, że pomoc „Żegoty” dotarła do kilkudziesięciu tysięcy osób pochodzenia żydowskiego.

Tego samego dnia, 4 grudnia 1942, w dwóch miejscowościach na Podkarpaciu Niemcy zamordowali Polaków pomagającym ukrywającym się w okolicy Żydom. W Pantalowicach zamordowano 6 osób, zaś w Hadlach Szklarskich 3 osoby.

4 grudnia 1942 r. żandarmeria niemiecka zamordowała 6 osób w Pantalowicach i 3 osoby w Handlach Szklarskich za pomoc w ukrywaniu Żydów.

Jedno z 6 dzieci Wiktorii i Józefa Ulmów z Markowej. Wraz z rodzeństwem i rodzicami, a także ukrywanymi Żydami z rodziny Goldman, Grünfeld i Didner, zamordowany przez niemieckich żandarmów 24 marca 1944 r.

Za pomoc Żydom Niemcy rozstrzelali 31 Polaków, w tym 7-osobową rodzinę Kowalskich, członków rodzin Kosiorów, Obuchiewiczów i Skoczylasów. Prawie wszyscy zostali spaleni żywcem.

Kilkunastu mieszkańców Świesielic (w gminie Ciepielów, na południowy wschód od Radomia) zostało zamordowanych przez niemieckich żandarmów za sprzyjanie ruchowi oporu i pomoc ukrywającym się Żydom.

Pierwszy na ziemiach polskich niemiecki obóz zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem był ośrodkiem masowej, zagłady Żydów w Kraju Warty. Jeszcze w grudniu 1941 r. zginęło tam ok. 700 Żydów otrutych spalinami samochodowymi. Szacuje się, że w czasie funkcjonowania obozu zamordowano tam od 150 000 do 350 000 ofiar.

Aktorka i pedagog. W czasie niemieckiej okupacji pomagała ukrywać się w Warszawie osobom żydowskiego pochodzenia, w tym swojemu mężowi Józefowi Orchoniowi. W r. 1979 została wraz z ojcem (wielkim aktorem Aleksandrem Zelwerowiczem) odznaczona tytułem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.

Żona Józefa Ulmy i matka 6 dzieci. Wraz z mężem i dziećmi, będąc jednocześnie w zaawansowanej ciąży, zamordowana przez niemieckich żandarmów za ukrywanie żydowskiej rodziny Goldman, Grünfeld i Didner, 24 marca 1944 r.

Wiktoria Niemczak była od od 1935 r.  żoną Józefa Ulmy, potem matką ich sześciorga dzieci. Wraz z mężem i dziećmi, będąc jednocześnie w zaawansowanej ciąży, została zamordowana przez niemieckich żandarmów za ukrywanie Żydów z rodzin Goldmanów/„Szallów”, Grünfeldów i Didnerów, 24 marca 1944 r.

Poeta, eseista i tłumacz. W czasie niemieckiej okupacji wraz z żoną, Maryną, ukrywał w domu w Warszawie łącznie kilkunastu Żydów, w tym poetę Tadeusza Hollendra, nastoletniego Janka Wilka i rodzinę Tenenbaumów. Małżonkowie Zagórscy zostali uznani za Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

Pojmani w łapankach dzień wcześniej Żydzi przez noc przechowywani byli w piwnicy jednego z markowskich domów. Nad ranem niemieccy żandarmi wyprowadzili wszystkich na tzw. okop, na obrzeżach Markowej i rozstrzelali łącznie ok. 30 osób.

Działaczka Organizacji Bojowej PPS, współtwórczyni Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom, przekształconego następnie w Radę Pomocy Żydom „Żegota”. Odznaczona medalem „Sprawiedliwi wśród Narodów Świata”.

Lekarz, profesor pediatrii. W czasie niemieckiej okupacji pracował w Rozwadowie. Często przedostawał się do getta, by leczyć zgromadzonych tam Żydów. Gdy znajomy lekarz Stanisław Matulewicz odkrył, że za pomocą pewnej niegroźnej bakterii można otrzymać pozytywny wynik testu na tyfus plamisty, Łazowski zaczął wykorzystywać szczepionkę, by symulować epidemię i tym samym trzymać Niemców z dala od lokalnej ludności. Ocalił tym samym wielu mieszkańców Rozwadowa i okolicy, w tym także wielu Żydów z pobliskiego getta.

List skierowany do zwierzchnika Kościoła Katolickiego w Watykanie, w którym Prezydent RP na uchodźstwie prosi o interwencję w sprawie masowych mordów na Polakach i Żydach w okupowanej przez Niemców Polsce.

Jezuita, administrator sanktuarium w Żyrowicach i kapelan w klasztorze sióstr niepokalanek w Słonimiu. W czasie Holokaustu nawoływał do pomocy Żydom. Zbierał na ich rzecz datki, wystawiał fałszywe metryki chrztu i wielokrotnie przedostawał się do getta. Wyprowadzanych stamtąd Żydów ukrywał na plebanii, w okolicznych domach i w klasztorze niepokalanek. Wraz z niepokalankami Ewą Noiszewską i Martą Wołowską został przez Niemców aresztowany, a następnie zabity. Wraz z nimi życie straciło kilkudziesięciu innych Polaków.

Związani z górami – wspinaczka była pasją zarówno Kazimiery (romanistki, tłumaczki) jak i jej syna Jerzego Wawrzyńca (muzykologa, pisarza i kompozytora). W czasie niemieckiej okupacji uratowali co najmniej 7 osób, ukrywając ich w swoim warszawskim mieszkaniu.

Zastępca polskiego posła w Bernie, Aleksandra Ładosia, w latach 1940–1945 i najbliższy  jego współpracownik w dziele ratowania europejskich Żydów za pomocą fałszywych paszportów krajów latynoamerykańskich.

Polityk, dyplomata, urzędnik i publicysta. W Bernie, gdzie był polskim ambasadorem, stworzył organizację zwaną później „Grupą Ładosia”, zrzeszającą kilku polskich dyplomatów oraz przedstawicieli tamtejszych środowisk żydowskich, która za pomocą fałszywych paszportów krajów latynoamerykańskich ratowała Żydów z całej okupowanej Europy.

Przed wojną związany z lewicą sanacyjną, od lat wojennych – z Polską Partią Socjalistyczną. W czasie niemieckiej okupacji, wraz z żoną Barbarą Reńską, pomagał w Warszawie m.in. Annie Bajer Dratner i Irenie Filozof. W 1973 r. Wacław Zagórski i jego żona  zostali uznani za „Sprawiedliwych wśród Narodów Świata”.

W czasie niemieckiej okupacji, w Przemyślu ratowała Jakuba Bergera oraz Laurę Bogaczewską.

Polski dyplomata, w latach 1940 – 1945 szef polskiego przedstawicielstwa dyplomatycznego. Kierował akcją fałszowania paszportów kilku państw latynoamerykańskich (głównie Paragwaju), wystawianych na nazwiska polskich i europejskich Żydów. Szacuje się, że dzięki temu Holocaust przeżyło ok. 2 tys. osób.

Działaczka niepodległościowa i harcerska, członkini „Żegoty”, pisarka, autorka książek dla dzieci. Wraz z Władysławem Bartoszewskim w 1963 r. zasadziła drzewko poświęcone tej organizacji w Ogrodzie Sprawiedliwych w Jerozolimie.