13 grudnia 1907 urodził się w Kijowie Jerzy Zagórski, poeta, eseista i tłumacz, współtwórca poetyckiej grupy „Żagary” (obok Teodora Bujnickiego, Kazimierza Hałaburdy, Czesława Miłosza, i Stefana Jędrychowskiego) założonej w Wilnie w 1931 r. Podczas okupacji niemieckiej współredaktor tajnego pisma „Kultura Jutra” wydawanego w Warszawie przez organizację „Unia”, głoszącą program chrześcijańsko-demokratyczny. Wraz z żoną, Maryną, ukrywał w domu w Warszawie łącznie kilkunastu Żydów, w tym poetę Tadeusza Hollendra, nastoletniego Janka Wilka i rodzinę Tenenbaumów. Małżonkowie Zagórscy zostali uznani za Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

Jego najważniejsze utwory poetyckie: „Ostrze mostu” (1933), „Przyjście wroga” (1934). „Wieczór w Wieliszewie” (1947), „Bajka pienińska” (1961).

Zmarł w Warszawie 5 sierpnia 1984.

Fot.: pl.wikipedia.org