3 stycznia 1924 roku urodził się Stefan Wilkanowicz, wybitny polski publicysta i działacz społeczny i katolicki, redaktor naczelny miesięcznika „Znak” (1968–1978), związany z Ruchem Odnowy Soborowej oraz dialogiem międzyreligijnym i międzykulturowym. Studiował na Politechnice Warszawskiej i Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Uczestnik podziemia w czasie II wojny światowej. Po wojnie zaangażował się w działalność na rzecz odnowy Kościoła katolickiego w duchu Soboru Watykańskiego II. Współzałożyciel Klubów Inteligencji Katolickiej w Warszawie i Krakowie, prezes krakowskiego KIK-u. Członek Papieskiej Rady ds. Świeckich, zastępca przewodniczącego Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, przewodniczący Rady Międzynarodowego Centrum Edukacji o Auschwitz i Holokauście. Aktywnie promował idee ekumenizmu, pojednania polsko-niemieckiego oraz dialogu z judaizmem i islamem. Autor licznych książek i artykułów, w których podejmował tematy etyki społecznej, edukacji i współczesnych wyzwań cywilizacyjnych. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego oraz Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski za swoje zasługi dla kultury i dialogu międzykulturowego.