7 lipca w Kościele katolickim obchodzimy liturgiczne wspomnienie błogosławionej Rodziny Ulmów. Tego dnia upamiętniamy ślub Wiktorii z domu Niemczak i Józefa Ulmy, zawarty w 1935 roku w kościele parafialnym św. Doroty w Markowej. Nikt wówczas nie przypuszczał, jak dramatycznie potoczy się ich wspólna droga.
Wiktoria, siódme dziecko Franciszki z domu Homa i Jana Niemczaka, w dniu ślubu miała 23 lata. Józef, pierworodny syn Franciszki z domu Kluz i Marcina Ulmy, był od niej o 12 lat starszy – wiek 35 lat uchodził wówczas za zaawansowany jak na kawalera. Wiktoria i Józef byli bliskimi sąsiadami.
Zgodnie z pradawnym zwyczajem, zaproszenia na wesele rozwoziła panna młoda w towarzystwie starościny lub siostry. W tym przypadku rolę gospodyni wesela pełniła rodzona siostra Wiktorii, Aniela Kluz. Siostry, odświętnie ubrane, w towarzystwie Michała Kluza, męża Anieli, rozwoziły zaproszenia po wsi, co uwieczniono na zachowanej fotografii. Ślubu udzielił wikariusz parafii św. Doroty, ksiądz Józef Przybylski. Po ceremonii, około stu gości świętowało wesele w domu rodzinnym panny młodej.
Po ślubie nowożeńcy zamieszkali we własnym domu na uboczu wsi. Prowadzili niewielkie gospodarstwo o powierzchni poniżej 3 hektarów. Prawdopodobnie z uwagi na skromne dochody z roli, a także dzięki swoim licznym talentom i społecznikowskim pasjom, Józef aktywnie angażował się w różnorodne działania poza gospodarstwem.
Wiktoria i Józef żyli razem niespełna dziewięć lat. W tym krótkim czasie urodziło im się sześcioro dzieci – Stasia, Basia, Władzio, Franuś, Antoś i Marysia, a siódme miało przyjść na świat wiosną 1944 roku. Niestety, ich życie zostało brutalnie przerwane. Cała rodzina została zamordowana za udzielenie schronienia ośmiorgu Żydom z rodzin Goldmanów, Grünfeldów i Didnerów 24 marca 1944 roku.
Fot.: Zdjęcie ślubne Wiktorii i Józefa Ulmów. Fotografia ze zbiorów rodziny, udostępniona przez IPN.
