Personalia ratujących: Walerian Bomba; Zofia Bomba
Miejsce działania: Szklary, województwo podkarpackie (dawne województwo lwowskie)
Uratowany: Aleksander Metz*
Zofia i Walerian Bombowie z pięciorgiem dzieci w wieku od pięciu do siedemnastu lat mieszkali w Szklarach w małym drewnianym domku. Latem 1942 r. zdecydowali się ukryć dwudziestoletniego Żyda Aleksandra Metza, który wcześniej przebywał w sąsiedztwie, u Wojciecha Patrońskiego (druga żona Patrońskiego, Aniela z Górlowskich, była siostrą Zofii Bomby). Bombowie traktowali Metza jak członka rodziny. Mieszkał razem z nimi w domu, tylko w razie niebezpieczeństwa chował się w piwnicy lub na strychu. We wrześniu 1942 r. Patroński i ukrywani przez niego Żydzi zostali zamordowani przez Niemców. Wkrótce po tym wydarzeniu jedna z mieszkanek Szklar ostrzegła Bombów, że grozi im rewizja. Odtąd Walerian nie mieszkał w domu. Przeniósł się do pobliskiego lasu, gdzie najbliżsi przynosili mu żywność. Wierzył, że w ten sposób zdoła ocalić swoją rodzinę i Aleksandra. Kilka tygodni później Niemcy przeprowadzili rewizję w domu Bombów i znaleźli Metza. Kiedy wyprowadzali go na rozstrzelanie, Aleksander skoczył w głęboki wąwóz zarośnięty krzakami i mimo ostrzału z broni palnej uniknął śmierci. Ukrywał się najpierw w Harcie, a potem w Dynowie. Zarówno jemu, jak i rodzinie Bombów udało się przeżyć niemiecką okupację, choć Walerian do końca wojny musiał ukrywać się w lesie, a jego żona była często niepokojona przez niemieckie patrole.
-
- Zofia Bomba z domu Górlowska (1902–1966) i Walerian Bomba (1899–1956). Fot. Adam Patroński, syn Wojciecha i Anieli Patrońskich. Ze zbiorów Franciszki Żuk, córki Waleriana i Zofii.
-
- Wejście do piwniczki pod domem Bombów w Szklarach. W chwilach zagrożenia Aleksander Metz ukrywał się tutaj albo na strychu. Fot. Igor Witowicz (2009).
*Rodzina Bombów [w:] Polacy ratujący Żydów na Rzeszowszczyźnie w latach 1939-1945, Rzeszów 2011, s. 29.