Personalia ratującego: Stanisław Wilczeński
Miejsce działania: Bobrowa, województwo podkarpackie (województwo krakowskie)
Uratowani: Tewel Knie, Chaja Blat, Blat N.N., Fryda Berger, N.N. Berger
Rodzina Knie w okresie przedwojennym była rozpoznawalna w Reszowie i okolicach dzięki swoim dość szerokim handlowym koneksjom. Gdy w 1942 roku rozpoczęła się likwidacja lokalnego getta, Tewlowi, Chaji i Frydzie oraz ich mężom udało się uciec z organizowanego transportu do Bełżca. Ich rodzice zginęli wcześniej. Knie dotarli do domu Marii Skrzypek w Bobrowej. Skrzypek wraz z synem, Stanisławem Wilczeńskim przyszykowała dla nich schronienie w którym Fryda i Chaja oraz ich mężowie pozostali aż do wkroczenia Armii Czerwonej. W trakcie jednej z rewizji zginął najmłodszy syn Marii Skrzypek, Bolesław. Po tym wydarzeniu, Tewel postanowił opuścić dawne schronienie. Udał się do Stanisława Szostaka z Woli Bobrowskiej, gdzie doczekał końca wojny. Ela Knie i jej mąż Michał Adlesberg znaleźli schronienie u Michała Dygdonia, który miał gospodarstwo nieopodal Nagoszyna. Gdy sąsiedzi Dygdonia nabrali podejrzeń, przetransportował ich do Edwarda Raka u którego doczekali momentu wkroczenia Armii Czerwonej. W pomoc Żydom zaangażowany był również Józef Cholewa z Niegoszyna. Dostarczał ukrywającym się pożywienia, nawet wtedy, gdy Niemcy zamordowali jego dwóch braci i matkę. Kazimierz Ciecierenga wraz z córką, Zofią Ćwik, przechowywali kosztowności rodziny Knie, od czasu do czasu spieniężając je, by następnie dostarczyć ukrywającym pożywienie, ubrania i inne potrzebne dobra. Po wojnie Knie wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych.
24 czerwca 1975 roku Maria Skrzypek-Wilczeńska, Stanisław Wilczeński, Michał Dygdoń, Stanisław Szostak, Edward Rak, Józef Cholewa, Kazimierz Ciecierenga, Zofia Ćwik zostali uhonorowani tytułem Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.